Υγρό brownies

Οκ, λοιπόν κοίτα πώς έχουν τα πράγματα. Υπάρχει αυτός ο μύθος πώς όταν τα πράγματα δεν είναι καλά ή έχουμε νεύρα ή είμαστε στεναχωρημένοι τρώμε σοκολάτα και φτιάχνουν. Ε λοιπόν δεν υπάρχει μεγαλύτερος μύθος από αυτόν και στο λέω εγώ που έχω φτιάξει κέικ και κέικ σοκολάτας για να πάνε τα φαρμάκια κάτω. Αν τα πράγματα δεν πάνε καλά προσπάθησε να τα φτιάξεις, αν έχεις νεύρα διαολόστειλε αυτόν που σου τα προκάλεσε και αν είσαι στεναχωρημένος σκέψου ότι ίσως και να μην αξίζει καν τον κόπο (ξέρω, τα πράγματα σπανίως λύνονται έτσι απλά, αλλά αποφάσισα να είμαι λίγο αισιόδοξη). Το σημερινό γλυκό λοιπόν δεν έρχεται να σου λύσει κανένα πρόβλημα, ούτε θα το φτιάξεις για να ξεχάσεις τον «ακατανόμαστο». Τη σημερινή συνταγή θα την φτιάξεις αν θες να απολαύσεις ένα υγρό, σοκολατένιο γλυκό που ακροβατεί μεταξύ σουφλέ και brownies και που θα απολαύσεις ζεστό όπως θα βγει από τον φούρνο (και ναι στιγμιαία δεν θα σκέφτεσαι τίποτα άλλο εκτός από αυτό το υπέροχο ονειρικό πράγμα που τρως).

Το γλυκό αυτό είναι πανεύκολο. Τόσο εύκολο που η κυρία της οποίας τη συνταγή ανακάλυψα (και της οποίας το link δεν μπορώ πια να βρω) έγραφε ότι το κάνει ακόμα και η 9χρονη κόρη της. Το μόνο τρικ για να πετύχει το γλυκό και να βγει αφράτο και ζουμερό είναι να το ψήσεις σε μπαιν μαρί.

Κασετούλα με μουσική που μας την είχαν κάνει δώρο και ξεχάσαμε να την βάλουμε.

ΥΓ: Η συνταγή αυτή εμπνεύστηκε, μαγειρεύτηκε και φαγώθηκε στα πλαίσια της υποψηφιότητας του blog στα Food blog Awards του περιοδικού ΒΗΜΑGOURMET, με χορηγό το αλεύρι Robin Hood. Αν θες μπορείς να ψηφίσεις το Marislurp στην κατηγορία BEST SWEET TREATS κάνοντας κλικ εδώ (επιλέγεις Marislurp, βάζεις το mail σου και πατάς Done) Ευχαριστώ!